منوچهر محمدی تهیه کننده فیلم «بوسیدن روی ماه»  گفت: در همین جشنواره سی‌ام فیلم «بوسیدن روی ماه» اکران شد و به نظر می‌آید هم مردم پسندیده‌اند و هم خواص. هم متدینان و هم مسئولان. داستان فیلم دربارة دو مادر شهید است که فرزندانشان مفقود‌الاثرند و منتظرشان هستند. یکی از این پیرزن‌ها به دلیل بیماری به زودی از دنیا خواهد رفت. به همین خاطر آن یکی مادر تصمیم می‌گیرد تا در این روزهای باقیمانده او را شاد نگه دارد. به همین خاطر تصمیم می گیرد که برای او قلیانی فراهم کند.

طبیعتاً در فرهنگ آنها که کافی‌شاپ نمی‌توان رفت! اتفاقاً تا مادر می‌خواهد قلیان بکشد سرفه می‌کند و نمی‌تواند خیلی استفاده کند. وزارت ارشاد به ما اعلام کرد که بنا بر بخشنامه وزارت بهداشت مبنی بر ممنوعیت قلیان این صحنه باید در فیلم حذف شود. ببینید یک صحنة عاطفی دو مادر که می‌تواند بسیار هم تأثیرگذار باشد، بابت چنین برخوردی به چه سرنوشتی دچار می‌شود. یعنی با قلیانی که عملاً اکنون در هر کوی و برزن و قهوه‌خانه و رستورانی وجود دارد به گونه ای برخورد می کنند که گویی به یک باره از یک پدیده قبیحه استفاده کرده‌اید. 

اکنون به دلیل نگاه محدود و کوچک‌اندیشی که حاکم شده است به نظر می‌رسد محصولات ما در سینما دیگر حتی تمام ایران را هم نمی‌توانند پوشش دهند.

با عنایت به جایگاه رفیع "قلیان" در میان جوانان و آمار بی شمار قلیان کشان، این وبلاگ آمادگی خود را جهت حمایت از کاندیداهای محترم که دارای شرایط زیر باشند اعلام می دارد.

واجدین شرایط رزومه خود را جهت بررسی ارسال نمایند.

شرایط :

1 -مصرف حداقل یک وعده قلیان در روز(بدون در نظر گرفتن نوع توتون - اولویت با مصرف کنندگان دو سیب می باشد) 

2 -تعهد کتبی مبنی بر حمایت علنی و بی قید و شرط از سفره خانه ها ، قلیان و مصرف کنندگان

3 - برگزاری دیدارهای مردمی ثابت در سفره خانه های شهر

4 - مقابله جدی و بی قیدو شرط با تولید کنندگان و فروشندگان ذغال و توتون نامرغوب

5 - صدور مجوز جدید برای سفره خانه ها

شویل وه ی سر کرماشان، هیز گریم چیمه طاقسان

ایمه خو همدمی نیریم، درددل کیم گرد قلیان

قل قل قلیان تمام زندگیمانه 

شویل طاقسان تنیا دل خوه شیمانه 

عشق کردمه وه پای قلیان تا خود صب صفا بکیم   

بکیشیم و گرد دودگی لایه اوزون کنا بکیم  

نصفه شبی هوایی شدم.وقتی دیدم رو خطه بی اختیار انگشتام روی کیبورد رفت و تایپ کردم:"سلام داداشی..."تموم خاطرات این چند ساله اومدن جلوی چشام.خاطراتی که هر کدومشون دنیایی قصه ان...مگه میشه تموم اون روزها و شبایی که آرزوهامونو دنبال می کردیم از یاد برد؟مگه میشه اون ایامی که مثل برادر تو بیمارستان کنارم بودی فراموش کنم؟یا شبهای بی قرار قریب کشو؟قلیونای دوسیب،جیگرهای ممد آقا و هزار هزار خاطره دیگه...ته دلم میگه روزگار همین طور نمی مونه و بالاخره"روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد"...دوستت دارم و به عشقت یه قلیون "دو سیب" دود می کنم...

این روزها قلیان تبدیل شده به پای ثابت تفریح جوانان و دیگر خبری از الک‌دولک و هفت‌سنگ نیست. تفریحات جدیدی که نه فقط سودی برای این قشر ندارد، بلکه تبعات ناخوشایند هم دارد.

دیگر در قهوه خانه ها و سفرخانه های تهران نباید دنبال پیرمردها و داش مشتی ها گشت. اینجا پر است از جوانانی که یا هندز فیری بی سیم در گوش دارند یا مشغول بررسی پیام هایشان در فیس بوک هستند. اینجا به جای نقالی، بنیامین و ساسی مانکن پخش می شود. جوانان با استفاده از سیستم بی سیم اینترنت علاوه بر کشیدن قلیان سرکی به سایت ها و فیسبوکشان می زنند. ادامه

قلیان کشی سرباز آمریکایی قبل از آغاز عملیات در هلمند افغانستان